Όταν αποφασίσουμε να μην μας ενδιαφέρει αν θα πληγωθούμε, τότε θα μπορέσουμε να ελευθερωθούμε για να ζήσουμε και να αγαπήσουμε πραγματικά.Και τον Θεό και τον άνθρωπο.Η ανασφάλεια είναι μεγάλος εγωισμός.Αν θέλουμε να αγαπήσουμε χωρίς να τσαλακωθούμε και αν συμβεί να πληγωθούμε γινόμαστε θηρία,τότε υπάρχει πρόβλημα.
Φοβόμαστε να αγαπήσουμε για να μην πληγωθούμε, φοβόμαστε να πάμε στον Χριστό για να μην μας ελέγξει η καθαρότητα της αγάπης Της του, φοβόμαστε να πάμε στο γιατρό μην τύχει και ακούσουμε κάτι δυσάρεστο. Ζώντας στον φόβο είναι σαν να έχεις πεθάνει. 
Η εικόνα από τα ματωμένα καρφιά του Χριστού μπορεί να μας σοκάρει, όμως είναι η αγάπη στα καλύτερά της. 

Η αγάπη αν είχε σύζυγο, αυτός θα ήταν ο πόνος και καρπός του έρωτάς τους η αγιότητα.
Οι Άγιοι δεν φοβήθηκαν αλλά δόθηκαν,παραδόθηκαν, γι' αυτό και τράβηξαν απίστευτα μαρτύρια που όμως με τη χάρη του Κυρίου έμοιαζαν με δροσιά.

Λες.. Φοβάμαι.. και απαντά ο Κύριος:"Μή φοβού,ἀλλά πίστευε''. Αν αγαπάς Χριστοκεντρικά δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Διότι η αγάπη σου έχει βαπτιστεί με την αιωνιότητα.
Γιατί όμως φοβάσαι; Διότι για να αγαπήσεις πραγματικά πρέπει να αφήσεις ό,τι σε σκοτώνει για να μπορείς να πετάξεις. Δεν θέλουμε να πάρουμε διαζύγιο με την αμαρτία,θέλουμε να μπούμε σε γάμο με τον Χριστό αλλά θέλουμε και την αμαρτία μαζί. Αυτή είναι η τραγωδία μας...

Ο φόβος να αγαπήσεις αλλά να μην πληγωθείς είναι μια κόλαση φτιαγμένη από σένα για σένα.Σαν να θέλεις να κολυμπήσεις χωρίς να βραχείς.

Πόση δύσκολη η εμπιστοσύνη. Μας φωνάζει! :"Δεῦτε πρός μέ πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς". Αλλά εμείς αντί να τρέξουμε απλά κοιτάμε, πεθαίνουμε σε μια φοβική ακινησία.

Μα αναρωτιέσαι:''Και πως θα ξεπεράσω το φόβο''; Απλά παιδί μου, κοίταξε και αγκάλιασε τα ματωμένα καρφιά του Κυρίου και η θεραπεία έχει ήδη αρχίσει.
Καλή ανάρρωση.

Καλή Ανάσταση!