Mάρτιος. 
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, θεομητορική εορτή και ταυτόχρονα η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Το γεγονός μας το αφηγείται ο Ευαγγελιστής Λουκάς,το υμνεί ποιητικά το απολυτίκιο της εορτής και το αποτυπώνει με απαράμιλλη τέχνη και θεολογία η βυζαντινή εικονογραφία.
Η εικόνα του Ευαγγελισμού έχει συνήθως πολύ φωτεινά χρώματα, για να υπογραμμίσει τη λαμπρότητα του γεγονότος.
Στην κορυφή της εικόνας υπάρχει συνήθως ένα ημικύκλιο με τρεις ακτίνες ,που κατευθύνονται προς την Παρθένο Μαρία και συμβολίζουν το Άγιο Πνεύμα που κατεβαίνει.
Η σκηνή του Ευαγγελισμού τονίζει τρεις χρονικές στιγμές σε μια εικόνα:
-την είσοδο -χαιρετισμό του Αγγέλου
-το ξάφνιασμα της Θεοτόκου και 
-την αποδοχή του θελήματος του Θεού.
Ο αγγελιοφόρος του Θεού,αρχάγγελος Γαβριήλ,σαν να μην έχει υλικό βάρος,με τις φτερούγες ακόμη ανοιχτές, μεταφέρει στην Παναγία το χαρμόσυνο μήνυμα της ενανθρώπησης του Θεού στον κόσμο.
Τη χαρά μαρτυρεί η στάση του σώματός του, με το άνοιγμα των ποδιών,που δείχνουν ορμή κίνησης. Με το αριστερό του χέρι κρατεί σκήπτρο, ενώ με την κίνηση του δεξιού χεριού δηλώνει συνομιλία.
Η Θεοτόκος, η "Κεχαριτωμένη", η ευλογημένη μεταξύ των γυναικών,παρουσιάζεται άλλοτε καθιστή σε θρόνο, υπογραμμίζοντας την υπεροχή της απέναντι στον αρχάγγελο και άλλοτε όρθια,
θέλοντας να τονίσει την ετοιμότητά Της να ακούσει το ουράνιο μήνυμα και να υποταχτεί σε αυτό.
Το ανοιχτό χέρι της Παναγίας δηλώνει κίνηση αποδοχής, που δηλώνεται ταυτόχρονα και με μία μικρή κίνηση της κεφαλής, ένδειξη ταπείνωσης, όχι εκρηκτική αλλά αφανής.
Με το άλλο χέρι η Θεοτόκος κρατά, κατά την παράδοση, μια ρόκα που γνέθει.
"Η τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ" παραμένει και εργάζεται τα ανθρώπινα.Το αδράκτι έπεσε από το φόβο της για τη σημασία του αγγελικού χαιρετισμού.Τη διαβεβαίωση του Αρχαγγέλου ότι θα γίνει Μητέρα του Θεού, τη δέχεται όχι με αμφιβολία και απιστία αλλά με φρόνηση.
Το ένδυμα της Παναγίας,το μαφόριο, είναι σκούρο κόκκινο, χρώμα συμβολικό του Θείου, πάνω σε μπλε χιτώνα, σύμβολο του γήινου.Τρία αστέρια, ένα στη κεφαλή και δύο στους ώμους, δηλώνουν την αειπαρθενία της Θεοτόκου, Παρθένος "πρό τοῦ τόκου", Παρθένος "κατά τόν τόκον"και "μετά τόν τόκον".
Στο πίσω μέρος εικονίζονται κτήρια, που συμβολίζουν την πόλη της Ναζαρέτ και την οικία όπου διέμενε,όταν την επισκέφτηκε ο Αρχάγγελος.Τις στέγες των δύο κτηρίων ενώνει ένα ύφασμα.
Συμβολίζονται έτσι οι δύο Διαθήκες, Παλαιά και Καινή, που μέσω της Θεοτόκου ενώθηκαν στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού.
Με την υπακοή Της στο θέλημά Του, μας συμφιλίωσε με τον Θεό. Η θέση Της ξεχωριστή και η προσφορά Της αμέτρητη.Ο ανθρώπινος νους σταματά μπροστά στο μεγαλείο Της.
Άγγελοι και άνθρωποι, γη και ουρανός ενωμένοι!
"Ευαγγελίζου Γη χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν"
Καθώς ατενίζουμε και προσκυνούμε την εικόνα του Ευαγγελισμού, ας Την παρακαλέσουμε να μας δώσει τη χάρη Της, να ακολουθούμε πάντα τη στάση της χαρούμενης υπακοής στο θέλημα του Θεού.


Πηγή:Ορθόδοξο Χριστιανικό Νεανικό Περιοδικό "Πρός τή Νίκη", Τεύχος Μαρτίου 2019