Το παρακάτω κείμενο ανήκει στην Μ.Αθ., φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη.
Ελλάδα μου όμορφη,
Μην κλαις για τα χώματα που χάθηκαν στα παζάρια των δημοπρασιών των ασεβών πολιτικών.
Μη θρηνείς για τις πατρίδες που πέσανε αιχμάλωτες στα χέρια των σκληρών κατακτητών.
Μη λυπάσαι για το αίμα που χύθηκε από τη μάχαιρα και το όπλο των φρικτών εκτελεστών.
Το γνωρίζω! Είναι βαρύς ο πόνος και η θλίψη σου μεγάλη.
Το νιώθω! Κάθε αναστεναγμός σου, ο σεισμός που ταράζει την οικουμένη.
Κάθε δάκρυ σου, ποτάμι που ξεχυλίζει τους δρόμους.
Κάθε παράπονό σου, φωτιά που κατακαίει τους θαμνώνες.
Ποιος άραγε περίμενε αυτή την κατάληξη που σου επιφύλαττε η μοίρα;
Σε σένα, που από τα σπλάχνα σου γεννήθηκε ο πολιτισμός.
Σε σένα, που από τα χείλη σου πήγασε η σοφία του λόγου.
Σε σένα, που από τα μάτια σου έλαμψε η αλήθεια του Χριστού.
Ίσως να ήτανε αυτά που ζήλεψαν οι ξένοι και βάλθηκαν να κλέψουνε απ' τα δικά σου μέρη.
Που να βρίσκανε άραγε τόση ομορφιά και πλούτο σε λίγα μόνο μέτρα γης;
Η καρδιά μου πονάει! Η φωνή μου τρέμει! Τα μάτια μου κλαίνε,καθώς σε βλέπω να γίνεσαι παιχνίδι στα χέρια των εχθρών.
Μα έφτασε η ώρα!
Η ώρα η ποτισμένη από το αίμα γη θ΄ ανθίσει τον καρπό της λευτεριάς.
Η ώρα που η καμπάνα θα σημάνει τον ήχο της δικαιοσύνης.
Θυμήσου ,Ελλάδα μου, αυτά τα λόγια.
Μακεδονία δε λέγεται άλλη, πέρα από του Αλεξάνδρου η χώρα.
Η ιστορία δεν ξεγράφεται!
Θα έρθει η στιγμή που θα πάρεις πίσω τα χαμένα παιδιά σου.
Βόρειος Ήπειρος, Πόντος,Θράκη θα ξαναγίνουνε δικά σου.
Όσο τα ουράνια ατενίζουν τη γαλανόλευκη σημαία σου, χαίρουν.
Μοναδική στον κόσμο είσαι, άλλη δεν θα υπάρξει.
Στάσου λοιπόν στα πόδια σου, σήκωσε την κεφαλήν σου.
Αναστήσου και δείξε σ΄όλους τη λεβεντιά, τη δύναμή σου.
Σμιλεμένη από αγκάθια δεν σε έπλασε ο Θεός
αλλά από λουλούδια σπάνια που ανθίζουνε στο φως.
Ιμάτια μεταξένια σου φορεί, στεφάνι δόξης δίνει,
κι όλη η πλάση σε θωρεί,Βασίλισσα σε κρίνει.
πηγή: Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό "Η Δράση μας", τεύχος Μαρτίου 2019
