Τρεις ερωτήσεις... Τρεις απαντήσεις

Αν με ρωτούσες γιατί πιστεύω, δε θα 'βρισκα αμέσως λόγια να σου απαντήσω. 

 Γιατί πιστεύω;

 Μα αυτό δεν είναι δύσκολο να ειπωθεί με λέξεις.

 Πιστεύω,

 Γιατί αυτό με γεμίζει ΧΑΡΑ. Γιατί μου λέει ότι, μαζί Του, η ανθρώπινη αδυναμία μου γίνεται ΔΥΝΑΜΗ παντοδύναμη. 

 Πιστεύω. γιατί αυτό υπόσχεται την Ειρήνη στη γη και γιατί αυτήν την Ειρήνη την έχω μέσα μου. όταν μένω κοντά Του.

 Πιστεύω, γιατί είναι το μόνο ακλόνητο ΣΤΗΡΙΓΜΑ, το μόνο σίγουρο καταφύγιο, όταν όλα γκρεμίζονται κι ανοίγει μπροστά μου βάραθρο η λύπη, η απελπισία, η αποτυχία, η αδικία, το κακό, το μίσος, η αμαρτία. 

 Πιστεύω, γιατί με αγαπά, γιατι με αγάπησε τόσο, ώστε ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ για μένα, και γιατί νίκησε το ΘΑΝΑΤΟ και το ΦΟΒΟ και γιατί μου έδωσε την ΕΛΠΙΔΑ να ξαναγυρίσω στο χαμένο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. 

Κι ίσως τότε να με ρωτούσες πάλι: 

-Καλά όλα αυτά, μα δε μ' ενδιαφέρουν. Για τον κόσμο τι κάνει η πίστη σου; Για το μίσος, την αδικία, τους πολέμους, τις ανισότητες, την πείνα, τη φτώχεια, την καταπίεση, τον πόνο; Τι κάνει γι' αυτά; 

 Τότε θα σου έλεγα ένα πράγμα, για να μην σε κουράσω μιλώντας σου για την πρώτη Εκκλησία, εξιστορώντας σου μαρτύρια για την πίστη, θυμίζοντας σου Βασιλειάδα και Βυζάντιο, Κοσμά Αιτωλό και Πατριάρχες και δασκάλους του Γένους και σοφούς κι αγωνιστές της ελευθερίας και της αγάπης και πως έχεις κατακτημένο το δικαίωμα να είσαι λεύτερος και να λέγεσαι ά ν θ ρ ω π ο ς μ' αναγνωρισμένα τ' ανθρώπινα δικαιώματα χάρις στο Χριστιανισμό, χάρις στο ''αντιδραστικό'' πνεύμα που έφερε ο Χριστιανισμός. Δε θα σου τα πω αυτά κι άλλα πολλά ακόμη που μου έρχονται στο νου. 

Σου λέω μόνο ένα:

 Ότι η πίστη μου, σώζει με την ΑΓΑΠΗ. 

Αγάπη για όλους και για όλα. 

Αγάπη ακατανόητη στο βάθος και στο πλάτος της για το μικρό μυαλό μας, γιατί είναι θεϊκή, γιατί ο Θεός μου είναι η Αγάπη, 

μια αγάπη που ''τον ήλιο ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους'', μια αγάπη που θυσίασε τον εαυτό της με τον πιο ατιμωτικό τρόπο και που ζητάει μια τέτοια αγάπη κι από μας. Θα βρεις, αν θέλεις τον ...''καταστατικό χάρτη'' της αγάπης στην Α' προς Κορινθίους, κεφ. ιγ' ... Τι λές; 

Η αγάπη δεν είναι η μόνη λύση που μας απόμεινε; Τα άλλα όλα τα δοκιμάσαμε. Και δεν κάναμε τίποτα. 

Κι αν με ρωτούσες: -Κι εσύ, τι κάνεις εσύ; 

Τότε.... Τότε θα 'σκυβα το κεφάλι και θα 'μενα για πολλή ώρα αμίλητη 

θα κοκκίνιζα καθώς  θ ' αναλογιζόμουν τις φορές που θύμωσα, 

που πίκρανα που ταπείνωσα, που μίσησα, 

τις φορές που πρόδωσα την Αγάπη. 

Θ' ανάσαινα μ' ευτυχία άξια της Αγάπης Του και τότε πια θα σήκωνα το κεφάλι 

και θα σου 'λεγα , αδέλφι μου,

 παιδί του Πατέρα μας, όπου κι αν είσαι: 

 -Κλαίω. 

 Κλαίω για σένα, που ακόμα δε γεύτηκες τη χαρά της ζωής κοντά σ' Εκείνον. 

Κλαίω και για μένα που η ζωή μου μέχρι τώρα, δε στάθηκε άξια να σου την δείξει. 

Κλαίω για όλους μας, αδέλφι μου.

 Και προσεύχομαι. 

 Και προσπαθώ.