Με μεγάλη χαρά ήρθε στα χέρια μας το βιβλίο του κ.κ. Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, " Άν υπάρχει, ζωή Θέλω να ζήσω ".Ενθουσιαστήκαμε με την αμεσότητα και την ειλικρίνεια του λόγου του. Ερωτήσεις που πολλοί χριστιανοί, ακόμα και ιερωμένοι δυσκολεύονται να απαντήσουν, ο Σεβασμιώτατος τις ξεδιαλύνει με απλότητα, αγάπη προς τον πλησίον και πάνω από όλα με απίστευτη πίστη στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.Σας συνιστούμε να το διαβάσετε όλοι. Εμείς παραθέτουμε παρακάτω μερικά αποσπάσματα, που μας κάνανε εντύπωση.

" Τελικά, φαίνεται πως η αναζήτηση του Θεού μοιάζει με μια μάταιη προσπάθεια να μπούμε στον χώρο Του από τον τοίχο και όχι από την πόρτα. Και επειδή δεν  τα καταφέρνουμε, Τον αρνούμαστε. Αυτό προσπαθούν να κάνουν τα παιδιά.

Ο Θεός όμως δεν προσεγγίζεται από όπου και όπως υπεροπτικά θέλουμε. Ο χώρος του Μυστηρίου Του έχει τις διόδους του από τις οποίες πρέπει διακριτικά και ταπεινά να μπείς. Είναι στενές οι προσβάσεις του. Και οι πόρτες του δεν ανοίγουν με χερούλι ούτε πολύ περισσότερο με λοστό. Ούτε με πείσμα ούτε με βία. Συνήθως ανοίγουν από μόνες τους με .....φωτοκύτταρο. Δεν είναι ανθρώπινο κατόρθωμα η συνάντηση του Θεού. Είναι επισκεψή Του. Απλά, για να μπεί και Αυτός, δεν πρέπει να έχει κανείς τις δικές του πόρτες κλειδωμένες. Και όχι μόνον. Πρέπει εμείς να Του ανοίξουμε. Ο Θεός δεν υπάρχει για να Τον υποτάσσουμε, για να υπηρετεί τις εφήμερες μυωπικές βλέψεις μας. Υπάρχει για να μας ελευθερώνει από τη μιζέρια μας..............

Ο Θεός δεν τους πολυενδιαφέρει, εγώ Του αφιέρωσα τα πάντα, είναι η μόνη και μεγάλη μου σταθερά. Δεν πιστεύω σε τίποτα άλλο. Χωρίς Αυτόν δεν έχω ερμηνεία για αυτόν τον κόσμο. Χωρίς την ύπαρξη Του καταργείται κάθε λόγος δικής μου ύπαρξης. Χωρίς πίστη στον Θεό πνίγομαι, βουλιάζω, καταρρέω, χάνομαι. Η πίστη σε Αυτόν με ανασταίνει, μου δίνει ζωή, αίσθηση αιωνιότητος, όραμα ετερότητος."

Μας γεμίζει τη ψυχή χαρά και δοξολογία. Παρακαλούμε το Θεό να τον έχει καλά και να φτάσει σε πνευματικά αποστολικά ύψη. Ευχόμαστε αυτές τις εμπειρίες να μας αξιώσει ο Θεός να τις γευτούμε και εμείς, έστω και στο ελάχιστο.