Ο Άγιος Υπάτιος
ήταν επίσκοπος Γαγγρών και έζησε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνο.

Πήρε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο και πολέμησε τον Άρειο που έλεγε ότι ο Χριστός είναι κτίσμα. Τον οδήγησαν στο μαρτύριο οι αιρετικοί. Η μνήμη του εορτάζεται στις 31 Μαρτίου.

Ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος,
έζησε ως ερημίτης και διετέλεσε ηγούμενος της Μονής του Θεοβάδιστου Όρους Σινά.
Η ταπεινοφροσύνη του ήταν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, μολονότι υπήρξε

άριστος και δόκιμος διδάσκαλος της Ελληνικής παιδείας. Ζούσε ασκητικά, με προσευχή και αξιώθηκε του προορατικού χαρίσματος. Εμφανίστηκε στον ύπνο του μαθητή του και τον ξύπνησε πριν τον συντρίψει ένας βράχος. Είναι γνωστός από το ασκητικό του έργο << Κλίμαξ>> γι' αυτό και λέγεται Ιωάννης της Κλίμακος. Αποτελείται  από 30 λόγους <<τους τριάκοντα βαθμούς της νοεράς και θείας αρετής του Κυρίου>>.
Ονομάζεται << Κλίμαξ>> , διότι ο κάθε λόγος αναφέρεται σε μια αρετή και και το όλο έργο αποτελεί κατά κάποιο τρόπο μια κλίμακα με 30 σκαλοπάτια (αρετές) που οδηγούν τον αφιερωμένο στο Θεό άνθρωπο από την γη στον ουρανό. Η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Μαρτίου και την Δ' Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Τρεις ερωτήσεις... Τρεις απαντήσεις

Αν με ρωτούσες γιατί πιστεύω, δε θα 'βρισκα αμέσως λόγια να σου απαντήσω. 

 Γιατί πιστεύω;

 Μα αυτό δεν είναι δύσκολο να ειπωθεί με λέξεις.

 Πιστεύω,

 Γιατί αυτό με γεμίζει ΧΑΡΑ. Γιατί μου λέει ότι, μαζί Του, η ανθρώπινη αδυναμία μου γίνεται ΔΥΝΑΜΗ παντοδύναμη. 

 Πιστεύω. γιατί αυτό υπόσχεται την Ειρήνη στη γη και γιατί αυτήν την Ειρήνη την έχω μέσα μου. όταν μένω κοντά Του.

 Πιστεύω, γιατί είναι το μόνο ακλόνητο ΣΤΗΡΙΓΜΑ, το μόνο σίγουρο καταφύγιο, όταν όλα γκρεμίζονται κι ανοίγει μπροστά μου βάραθρο η λύπη, η απελπισία, η αποτυχία, η αδικία, το κακό, το μίσος, η αμαρτία. 

 Πιστεύω, γιατί με αγαπά, γιατι με αγάπησε τόσο, ώστε ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ για μένα, και γιατί νίκησε το ΘΑΝΑΤΟ και το ΦΟΒΟ και γιατί μου έδωσε την ΕΛΠΙΔΑ να ξαναγυρίσω στο χαμένο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. 

Κι ίσως τότε να με ρωτούσες πάλι: 

-Καλά όλα αυτά, μα δε μ' ενδιαφέρουν. Για τον κόσμο τι κάνει η πίστη σου; Για το μίσος, την αδικία, τους πολέμους, τις ανισότητες, την πείνα, τη φτώχεια, την καταπίεση, τον πόνο; Τι κάνει γι' αυτά; 

 Τότε θα σου έλεγα ένα πράγμα, για να μην σε κουράσω μιλώντας σου για την πρώτη Εκκλησία, εξιστορώντας σου μαρτύρια για την πίστη, θυμίζοντας σου Βασιλειάδα και Βυζάντιο, Κοσμά Αιτωλό και Πατριάρχες και δασκάλους του Γένους και σοφούς κι αγωνιστές της ελευθερίας και της αγάπης και πως έχεις κατακτημένο το δικαίωμα να είσαι λεύτερος και να λέγεσαι ά ν θ ρ ω π ο ς μ' αναγνωρισμένα τ' ανθρώπινα δικαιώματα χάρις στο Χριστιανισμό, χάρις στο ''αντιδραστικό'' πνεύμα που έφερε ο Χριστιανισμός. Δε θα σου τα πω αυτά κι άλλα πολλά ακόμη που μου έρχονται στο νου. 

Σου λέω μόνο ένα:

 Ότι η πίστη μου, σώζει με την ΑΓΑΠΗ. 

Αγάπη για όλους και για όλα. 

Αγάπη ακατανόητη στο βάθος και στο πλάτος της για το μικρό μυαλό μας, γιατί είναι θεϊκή, γιατί ο Θεός μου είναι η Αγάπη, 

μια αγάπη που ''τον ήλιο ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους'', μια αγάπη που θυσίασε τον εαυτό της με τον πιο ατιμωτικό τρόπο και που ζητάει μια τέτοια αγάπη κι από μας. Θα βρεις, αν θέλεις τον ...''καταστατικό χάρτη'' της αγάπης στην Α' προς Κορινθίους, κεφ. ιγ' ... Τι λές; 

Η αγάπη δεν είναι η μόνη λύση που μας απόμεινε; Τα άλλα όλα τα δοκιμάσαμε. Και δεν κάναμε τίποτα. 

Κι αν με ρωτούσες: -Κι εσύ, τι κάνεις εσύ; 

Τότε.... Τότε θα 'σκυβα το κεφάλι και θα 'μενα για πολλή ώρα αμίλητη 

θα κοκκίνιζα καθώς  θ ' αναλογιζόμουν τις φορές που θύμωσα, 

που πίκρανα που ταπείνωσα, που μίσησα, 

τις φορές που πρόδωσα την Αγάπη. 

Θ' ανάσαινα μ' ευτυχία άξια της Αγάπης Του και τότε πια θα σήκωνα το κεφάλι 

και θα σου 'λεγα , αδέλφι μου,

 παιδί του Πατέρα μας, όπου κι αν είσαι: 

 -Κλαίω. 

 Κλαίω για σένα, που ακόμα δε γεύτηκες τη χαρά της ζωής κοντά σ' Εκείνον. 

Κλαίω και για μένα που η ζωή μου μέχρι τώρα, δε στάθηκε άξια να σου την δείξει. 

Κλαίω για όλους μας, αδέλφι μου.

 Και προσεύχομαι. 

 Και προσπαθώ.

                                                           O Άγιος μάρτυς Μάρκος,

επίσκοπος Αρεθουσίων μετέτρεψε έναν ειδωλολατρικό ναό σε Χριστιανικό. Ο διάδοχος όμως Ιουλιανός ο παραβάτης τον συνέλαβε και υπέβαλε σε φοβερά βασανιστήρια (άλμη στις πληγές, μέλι στο σώμα τροφή για σφήκες...) 

Ο Άγιος άντεξε με γενναιότητα και δεν υποχώρησε, ώστε οι ειδωλολάτρες τον θαύμασαν. Τον ελευθέρωσαν και έγιναν μαθητές του. Έμαθαν την ευσέβεια προς τον Θεό και έγιναν Χριστιανοί, ενώ στον ασεβή Ιουλιανό προκλήθηκε καταστροφή. Η μνήμη του εορτάζεται από την Εκκλησία στις 29 Μαρτίου.

O Άγιος Ηρωδίων, 
ανήκε στο κύκλο των εβδομήκοντα Αποστόλων του Κυρίου. Μετά την ανάληψη του Χριστού, ο Άγιος αφοσιώθηκε στη

διάδοση του Ευαγγελίου και υπήρξε συνεργάτης των 12 Αποστόλων και ιδιαίτερα του Απόστολου

Πέτρου. Μετά το μαρτυρικό θάνατο του απόστολου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, στην εκκλησία της Πάτρας επίσκοπος έγινε ο Ηρωδίων. Από τη νέα του θέση έδειξε όλες τις αρετές πού τον κοσμούσαν. Για τη χριστιανική του όμως δράση, συνελήφθη από τούς Ιουδαίους και τούς ειδωλολάτρες. Αφού τον έδειραν άγρια και τον λιθοβόλησαν, στο τέλος τον έσφαξαν με τον πιο ωμό τρόπο. Έτσι με μαρτυρικό τρόπο επισφράγισε την πίστη του στο Σωτήρα και Λυτρωτή του Κύριο. Η μνήμη του εορτάζεται στις 28 Μαρτίου και επαναλαμβάνεται στις 10 Nοεμβρίου.




Ο όσιος Ιλαρίων ο Νέος,
υπήρξε ηγούμενος της Μονής Πελεκητής. Πρόκειται για την Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, κοντά στην Προποντίδα και απέχει μια περίπου ώρα από την κωμόπολη Τρίγλια. Από την Ακολουθία του Αγίου προκύπτει ότι ο Ιλαρίωνας ακολούθησε το μοναχικό βίο από τη νεανική του ηλικία και διακρινόταν για τα φιλάνθρωπα αισθήματά του. Εγκωμιάζεται ως θαυματουργός και

φαίνεται ότι διώχτηκε από τους εικονομάχους για τις εικονολατρικές του απόψεις. Ο Άγιος Ιλαρίωνας χαρακτηριζόταν για την ιλαρότητα του χαρακτήρα και εμπνευσμένος από την χάρη και το φωτισμό του Θεού. Χαρακτηρίζεται ως επίγειος άγγελος και επουράνιος άνθρωπος. Η μνήμη του εορτάζεται στις 28 Μαρτίου.    

  Με μεγάλη χαρά ήρθε στα χέρια μας το βιβλίο του κ.κ. Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, " Άν υπάρχει, ζωή Θέλω να ζήσω ".Ενθουσιαστήκαμε με την αμεσότητα και την ειλικρίνεια του λόγου του. Ερωτήσεις που πολλοί χριστιανοί, ακόμα και ιερωμένοι δυσκολεύονται να απαντήσουν, ο Σεβασμιώτατος τις ξεδιαλύνει με απλότητα, αγάπη προς τον πλησίον και πάνω από όλα με απίστευτη πίστη στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.Σας συνιστούμε να το διαβάσετε όλοι. Εμείς παραθέτουμε παρακάτω μερικά αποσπάσματα, που μας κάνανε εντύπωση.

" Τελικά, φαίνεται πως η αναζήτηση του Θεού μοιάζει με μια μάταιη προσπάθεια να μπούμε στον χώρο Του από τον τοίχο και όχι από την πόρτα. Και επειδή δεν  τα καταφέρνουμε, Τον αρνούμαστε. Αυτό προσπαθούν να κάνουν τα παιδιά.

Ο Θεός όμως δεν προσεγγίζεται από όπου και όπως υπεροπτικά θέλουμε. Ο χώρος του Μυστηρίου Του έχει τις διόδους του από τις οποίες πρέπει διακριτικά και ταπεινά να μπείς. Είναι στενές οι προσβάσεις του. Και οι πόρτες του δεν ανοίγουν με χερούλι ούτε πολύ περισσότερο με λοστό. Ούτε με πείσμα ούτε με βία. Συνήθως ανοίγουν από μόνες τους με .....φωτοκύτταρο. Δεν είναι ανθρώπινο κατόρθωμα η συνάντηση του Θεού. Είναι επισκεψή Του. Απλά, για να μπεί και Αυτός, δεν πρέπει να έχει κανείς τις δικές του πόρτες κλειδωμένες. Και όχι μόνον. Πρέπει εμείς να Του ανοίξουμε. Ο Θεός δεν υπάρχει για να Τον υποτάσσουμε, για να υπηρετεί τις εφήμερες μυωπικές βλέψεις μας. Υπάρχει για να μας ελευθερώνει από τη μιζέρια μας..............

Ο Θεός δεν τους πολυενδιαφέρει, εγώ Του αφιέρωσα τα πάντα, είναι η μόνη και μεγάλη μου σταθερά. Δεν πιστεύω σε τίποτα άλλο. Χωρίς Αυτόν δεν έχω ερμηνεία για αυτόν τον κόσμο. Χωρίς την ύπαρξη Του καταργείται κάθε λόγος δικής μου ύπαρξης. Χωρίς πίστη στον Θεό πνίγομαι, βουλιάζω, καταρρέω, χάνομαι. Η πίστη σε Αυτόν με ανασταίνει, μου δίνει ζωή, αίσθηση αιωνιότητος, όραμα ετερότητος."

Μας γεμίζει τη ψυχή χαρά και δοξολογία. Παρακαλούμε το Θεό να τον έχει καλά και να φτάσει σε πνευματικά αποστολικά ύψη. Ευχόμαστε αυτές τις εμπειρίες να μας αξιώσει ο Θεός να τις γευτούμε και εμείς, έστω και στο ελάχιστο. 

Την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014 οι ιερείς της Μητροπόλεως μας μαζεύτηκαν στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Λαρίσης, έτσι ώστε να δώσουν 10 λεπτά από το χρόνο τους και να δωρίσουν λίγο από το αίμα τους. Είναι μια υπέροχη προσπάθεια, που γίνεται από τη Μητρόπολή μας, έτσι ώστε να βοηθήσουν όσο μπορούν τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη.

Από τη προσπάθεια αυτή δεν θα μπορούσε να λείψει ο ιερέας μας π. Νεκτάριος, ο οποίος έχει δώσει αίμα για τις ανάγκες της τράπεζας αίματος 20 φορές. Ευχόμαστε ο Θεός να του ανταποδώσει αυτή του τη προσπάθεια εκατονταπλάσσια σε αυτόν και την οικογένειά του.

Ελπίζουμε να υπάρξουν πολλοί μιμητές αυτής της προσπάθειας, γιατί είναι κάτι που μας αφορά όλους.Περιμένουμε με τη σειρά μας να γίνουμε 18 χρονών,ώστε να ακολουθήσουμε τα βήματα του πνευματικού μας πατέρα.

Την Κυριακή του Απόκρεω το κατηχητικό μας θέλοντας να γιορτάσει τη μέρα,  αποφάσισε να γλεντήσει.

 Η αποκριά για τους χριστιανούς δεν είναι καρναβάλια, ξεφαντώματα μέχρι το πρωί. Είναι η τελευταία μέρα που μπορούμε να φάμε κρέας καθώς ετοιμαζόμαστε να μπούμε στη Μεγάλη Σαρακοστή.

Άλλωστε μην ξεχνάμε πως όλες αυτές οι καρναβαλίστικες εκδηλώσεις δεν είναι παρά μόνο απομεινάρια των ειδωλολατρικών εκδηλώσεων. Πώς μπορούμε λοιπόν εμείς που είμαστε εικόνες και ομοίωση του Θεού να θέλουμε να αλλάξουμε την υπέροχη ομορφιά που μας χάρισε ο Θεός,  με κάποιες κακάσχημες αποκριάτικες φορεσιές;

Έτσι με την χορηγία του P. F. S. Papageorgiou, που μας χορήγησε λουκάνικα και σουβλάκια  και τον χορηγία του κ. Λιάπη, που μας χορήγησε πίτσες κ.α. ετοιμάσαμε το μεσημεριανό μας φαγητό.Τους ευχαριστούμε θερμά και τους ευχόμαστε ότι καλύτερο ο Θεός να τους το προσφέρει Είχαμε τη χαρά να έχουμε κοντά μας τους κ.Κώστα Τσαμπίρη και κ.Παναγιώτη Μαντζάρη που έβαλαν όλη την καλλιτεχνία τους στο ψήσιμο.Τους συνιστούμε ανεπιφύλακτα. Στο ψήσιμο βοήθησε ο Μάριος Βουγιουρδής κατηχητόπουλο και μελλοντικός ποιμένας.(χι,χι,χι,χα,χα,χα ...ο νοών νοείτω.)

Το γλέντι μας  ξεκίνησε με το χαρούμενο παιχνίδι μας ¨Οι 7 Σταθμοί και τα μπαλόνια¨.Πραγματικά ήταν η καλύτερη ώρα, αφού η προσπάθειά μας να περάσουμε τους σταθμούς αποδείχτηκε αστεία από τις γκάφες μας!!!!

Η νικήτρια ομάδα!

Για να θυμόμαστε τη μέρα!!

Ακολούθησε τρικούβερτος χορός με παραδοσιακά τραγούδια!!! Όμως, θέλημα Θεού ήταν να βρέξει και η πανέμορφη γιορτή μας τελείωσε κατά το μεσημεράκι.!Ευχαριστούμε τους παρεβρισκόμενους που συμμετείχαν στη γιορτή μας ,τον πατέρα Γεδεών για την αγάπη του και τον γέροντά μας πατέρα Νεκτάριο που ακούραστα είναι πάντα δίπλα μας!Ευχόμαστε να ξανακάνουμε γιορτή με ακόμα περισσότερους φίλους!!!!