Υπάρχουν ασκητές μέσα στον κόσμο που ακουμπούν τα κράσπεδα του ουρανού.

Υπάρχουν νέοι, οι οποίοι παρά τον πόλεμο που δέχονται από τον κοινωνικό τους περίγυρο ,
παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω της εργασίας τους ,λόγω της νιότης τους,
αυτοί επιμένουν να ζούνε χριστιανικά ,χωρίς να ντρέπονται για την επιλογή τους.

Δεν ντρέπονται που έρχονται στην Εκκλησία,που έχουν πνευματικό πατέρα,που νηστεύουν,
που παρθενεύουν,που συμμετέχουν σε πνευματικές ομιλίες και συζητήσεις,που κάνουν τον σταυρό τους καθώς περνούν έξω από έναν Ιερό Ναό, που ντύνονται σεμνά, που συναναστρέφονται ρασοφόρους, που συχνάζουν σε μοναστήρια, που βοηθούν την ενορία τους σε διάφορες δράσεις της.

Υπάρχουν ασκητές μέσα στον κόσμο,που ακουμπούν τα κράσπεδα του ουρανού,κι ας μην έχουν ρυτίδες στο πρόσωπο, κι ας μην έχουν άσπρα μαλλιά.
Έχουν πρόσωπα νέα, γεμάτα Θείο ζήλο, σεμνότητα και αγαθότητα που χαμογελούν μπροστά στην 
απαξίωση των πολλών.
Χαμογελούν άκακα, όπως κάθε άνθρωπος που ξέρει ποιος είναι και είναι σίγουρος για το τι κάνει.
Χαμογελούν γιατί ελπίζουν, γιατί βιώνουν αυτή τη χαρά που κανείς μίζερος δεν μπορεί να τη βιώσει.
Χαμογελούν γιατί ζουν στην ασφάλεια της υπακοής τους,γιατί ζουν μέσα στον κόσμο ως κοσμήματα 
του κόσμου.
Χαμογελούν και είναι το χαμόγελό τους, η μαρτυρία της Αλήθειας του Χριστού.


                         

                                        πηγή:http://agiosgeorgiosavras.blogspot.com