Ο ΤΥΦΛΟΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 Ο ΤΥΦΛΟΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

-Τι είναι η βοή του Γολγοθά που κόσμος τρέχει απάνω;

-Πηγαίνουν να σταυρώσουν δύο μαζί με κάποιον πλάνο.

-Ποιοι να' ναι οι δυό, που εκδικητής ο χάρος τους προσμένει;

-Κλέφτες, φονιάδες, άρπαγες, κακούργοι ξακουσμένοι.

-Και ποιος ο πλάνος, που κι αυτός θα σταυρωθεί μαζί τους;

-Τους Φαρισαίους ρώτησε, είναι δουλειά δική τους!

Είπα να δω κι ήρθαν στο νου μου πάλι τα χρόνια, που ήμουνα τυφλός. Τυφλός!

Εσείς οι άλλοι δεν ξέρετε πόσο η ψυχή μέσα στα στήθη είναι άδεια, όταν με μάτια ορθάνοιχτα βαδίζει στα σκοτάδια! 

Πως τη θυμούμαι τη στιγμή που εστάθει Αυτός μπροστά μου και μ' ευσπλαχνίστει, κι έσκυψε, πήρε πηλό από χάμου κι αλέιφοντας τα μάτια μου με τον πηλό εκείνο, μου είπε να πάω στον Σιλωάμ τη στέρνα να τα πλύνω!

Όταν τον πρωταντίκρυσα το Φωτοδότη εμπρός μου, στην όψη Του είδα όλες μαζί τις ομορφιές του κόσμου.

Μοσχοβολούσε κι έλαμπε το κάθε κίνημα Του. Φως  και τα χείλη, κι η φωνή, τα μάτια κι η ματιά Του! 

Φως η ζωή, χαρά το φως!

Ας πάω να δω τον πλάνο, που θα καρφώσουν στο σταυρό.

Κατά το λόφο επάνω!

Πώς; Συ που μου 'δωσες το φως, εσένα πλάνο λένε;

Κι ήταν γραφτό στα μάτια μου να βλέπουν για να κλαίνε;

Πάρε το φως που μου 'δωσες και τύφλωσε με πάλι!

     

Ι. ΠΟΛΕΜΗΣ