Υπαπαντή του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού

Η Υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού που γιορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου είναι η υποδοχή του Χριστού στο ναό του Σολομώντα από το πρεσβύτη Συμεών. ‘Όταν σύμφωνα με το Μωσαїκό Νόμο συμπληρώθηκαν οι 40 ημέρες του καθαρισμού της μητέρας ,η  Παναγία μαζί  με τον Ιωσήφ έφεραν τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα για να τον αφιερώσουν στον Θεό, γιατί κάθε παιδί αρσενικό που θα γεννιόταν για πρώτη φορά το αφιέρωναν οι Εβραίοι στον Κύριο. Όμως παράλληλα προσέφεραν θυσία για τον καθαρισμό της λοχείας ένα ζεύγος τρυγόνια ή δύο  μικρά

περιστέρια.  

Εκεί στα Ιεροσόλυμα υπήρχε άνθρωπος, που ονομαζότανε Συμεών. Δίκαιος και ευσεβής, που με πόθο περίμενε την έλευση του Μεσσία, του Λυτρωτή από τα δεινά της αμαρτίας. Σ’ αυτόν το Άγιο Πνεύμα είχε αποκαλύψει ότι δεν θα γευότανε θάνατο προτού δει το Σωτήρα του κόσμου. Έτσι με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος ο Συμεών έρχεται στο ναό, αγκαλιάζει με στοργή και λαχτάρα το βρέφος, δοξάζοντας και υμνολογώντας το Θεό. «Τώρα πια, αφού είδα το Λυτρωτή του κόσμου ο θάνατος δεν με φοβίζει. Νυν απολύεις το δούλο σου, Δέσποτα. Είδα το φώς του κόσμου, που θα αποκαλύψει στα έθνη τον Αληθινό Θεό.» Η Παναγία και ο Ιωσήφ άκουγαν με θαυμασμό τα λόγια του Συμεών. Και όταν τους ευλόγησε είπε στη Παναγία μας, ότι Αυτός είναι προορισμένος να γίνει αιτία πτώσεις και ανάστασης πολλών.  Προφήτεψε ότι ρομφαία θα περάσει τη ψυχή της καθώς θα αντικρίζει το μονάκριβο παιδί της καρφωμένο στο σταυρό . Εκεί στο ναό βρισκότανε και μια χήρα γυναίκα, ηλικιωμένη περίπου 84 ετών. Που λάτρευε αδιαλείπτως το Θεό με νηστείες και προσευχές, νύχτα και μέρα. Και αυτή, αφού είδε το παιδί δοξολογούσε το Θεό και μιλούσε σε όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ ότι αυτός θα φέρει τη λύτρωση. Και όταν ο Ιωσήφ και η Παναγία μας τελείωσαν όλα όσα ο νόμος του Κυρίου όριζε, για τον καθαρισμό και την αφιέρωση γύρισαν πίσω στη Γαλιλαία στην πατρίδα τους τη Ναζαρέτ.

                                                           Το ιστορικό του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου

Ο ιερός ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμπελώνα είναι ουσιαστικά ο μητροπολιτικός ναός της  πόλης του Αμπελώνα, θεμελιώθηκε το 1885 και εγκαινιάστηκε το 1906. Ο ναός έχει σταυροειδές σχήμα βυζαντινού ρυθμού, με τους κεντρικούς κίονες της εισόδου σε κορινθιακό ρυθμό. Ο ναός είναι δομημένος με λίθους σκαλισμένους από ειδικούς τεχνίτες της εποχής εκείνης καταγόμενους από την ‘Ήπειρο και συγκεκριμένα από το Επταχώρι της επαρχίας Κόνιτσας, τα δε αγκωνάρια του έχουν και άλλες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, με σεβασμό όμως στη βυζαντινή τεχνοτροπία. Χρειάστηκαν 21 ολόκληρα χρόνια για να κτιστεί από διαλεχτή και σμιλευμένη πέτρα και σκληρό συμπαγές τούβλο, σε σταυροειδή – βυζαντινό ρυθμό με τρούλο. Την προσοχή ενός επισκέπτη προσελκύουν οι μεγάλες τετραγωνισμένες πέτρες που υπάρχουν περιμετρικά στα βάθη του Ναού, μέχρι το ύψος του δαπέδου, καθώς και τα ορθογώνια και καλά σφυρηλατημένα αγκωνάρια σε όλες τις γωνιές του. Εντύπωση επίσης προκαλούν τα μεγάλα και μικρά παράθυρα, κτισμένα με τούβλο και σφηνοειδείς πέτρες,

καθώς και οι κολώνες και τα κιονόκρανα της κεντρικής εισόδου και τα πελεκημένα τοποθετημένα μάρμαρα δεξιά και αριστερά, πάνω από τις εισόδους του Ναού. Στη νότια πλευρά υπάρχει ηλιακό ρολόι και άξιος προσοχής και μελέτης είναι ο μεγάλος και επιβλητικός τρούλος που στηρίζεται σε τέσσερις κολώνες καθώς και η σκεπή του, που αποτελείται από ημικυκλικές πλάκες τσίγκου, τοποθετημένες όπως τα λέπια του ψαριού, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται στεγανότητα χωρίς μεγάλο βάρος και όγκο. 

Ο Ναός κτίστηκε πάνω σε σχέδια που κατήρτισε ο Αμπελωνίτης πολιτικός μηχανικός Μπεκιάρης Βασίλειος. Εργολάβοι – αρχιμάστοροι ήταν οι αδερφοί Μπίζιου ενώ το τέμπλο επιμελήθηκε ο κ. Παπαδημητρίου, πολιτικός μηχανικός, ο οποίος μαζί με τους παραπάνω καταγόταν από χωριά της Δυτικής Μακεδονίας (Επταχώρι και Πεντάλοφος).  Στο κτίσιμο του Ναού εργάστηκαν πολλοί Αμπελωνίτες ως κτίστες και βοηθοί. Τα έξοδα για την ανέγερση της εκκλησίας συγκεντρώθηκαν από εράνους, από μικρές και μεγάλες προσφορές των κατοίκων της κωμόπολης αλλά και άλλων γύρω περιοχών.Το καμπαναριό που κατασκευάστηκε μετέπειτα θεωρήθηκε ότι είναι ασύμβατο με την τεχνοτροπία του ναού και κατεδαφίστηκε. Έτσι οι δύο καμπάνες φιλοξενούνταν προσωρινά σε πρόχειρη κατασκευή μέχρι που οι αδελφοί Γεώργιος Αρχοντής, Γαρυφαλλιά Αρχοντή και Ιωάννα Αρχοντή  προχώρησαν στη δωρεά του σημερινού καλαίσθητου καμπαναριού.Ευχόμαστε και προσευχόμαστε ο Θεός να ανταποδώσει εκαντοταπλάσσια στους δωρητές και να αναπαύσει τις ψυχές των όλων όσων προσέφεραν, από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο για την ανέγερση του υπέροχου Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου.

 

Στις 25 Φεβρουαρίου 2014 οι νέοι του Αμπελώνα πραγματοποιήσαμε με τη βοήθεια του Μεγαλοδύναμου Θεού, την εκδρομή μας στο μοναστήρι του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου στον Πυργετό Λάρισας.

Το πρόγραμμα μας ξεκίνησε με θεία λειτουργία, καθώς η εκκλησία μας γιόρταζε τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.Αμέσως μετά το Δι' ευχών με την ευλογία να έχουμε στη παρέα μας τον ιερέα μας π.Νεκτάριο, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο, έτσι ώστε να ξεκινήσει η εκδρομή μας.Την περιμέναμε όλοι πώς και πώς.Η αγωνία μας ήταν μεγάλη,αφού όλοι οι μετεωρολόγοι μιλούσαν για πολλές βροχές.

Ο Θεός όμως τα είχε κανονίσει αλλιώς.Με το που βγαίνουμε από την εκκλησία τα σύννεφα άρχισαν να εξαφανίζονται.Ο ενθουσιασμός μεγάλος.Δοξολογήσαμε το Θεό για τα θαυμάσιά του και αρχίσαμε το τραγούδι,τα παιχνίδια.

Λίγο πριν φτάσουμε είπαμε σε συντομία το βίο του Αγίου Νικοδήμου.

Ο γέροντας Ειρηναίος, ηγούμενος της μονής, μας υποδέχτηκε με πολύ αγάπη.

Πήγαμε στο Ιερό Ναό της μονής που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Χαράλαμπο.Εκεί μας μίλησε για τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό.Τα μηνύματα πολλά για εμάς τους νέους.Αναφέρθηκε στη μουσική, στην υπακοή.

Με τις ευλογίες του γέροντα αναχωρήσαμε για το μοναστήρι των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.Εκεί μας υποδέχτηκε ο πατέρας Δαμιανός.Οι συμβουλές του άγγιξαν τις καρδιές μας.Του ευχόμαστε να γεμίσει το μοναστήρι νέους μονάχους και να γίνει μια ευλογημένη, πνευματική μοναστική αδελφότητα.

 Θεέ μου, τι θαυμαστά τα δημιουργήματά σου!!!

Μετά τις επισκέψεις μας στις Μονές,πήγαμε να δούμε τα πανέμορφα και σπάνια ελαφάκια της περιοχής που φιλοξενούνται σε ένα πολύ όμορφο και καταπράσινο μέρος..!Η χαρά μας; Απερίγραπτη από την ομορφιά των σπάνιων αυτών ζώων αλλά και του τοπίου.!

Οι όμορφες και γλυκύτατες συνοδοί μας!!!

Μετά λοιπόν την τελευταία επίσκεψή μας στα ελαφάκια, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Ελπίζουμε να ξανακάνουμε αποδράσεις και σε άλλα όμορφα μέρη, παρέα  με περισσότερους φίλους και συνοδούς(!)!