ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ, ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ, ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ 'ΝΑΙ!

Μην ξεχνάς να ευχαριστείς τον ΘΕΟ
κάθε ημέρα....
Εκείνος κάθε ημέρα σου χαρίζει το φως του
μαζί με τον ήλιο...

                                             Ο άγιος μάρτυς Ερμείας,
ήταν στρατιώτης στα Κόμανα της Καππαδοκίας και από τους πιο γενναίους μέσα  στο στράτευμα. Όταν  επί βασιλέως Μάρκου Αυρηλίου (177) έγινε διωγμός κατά των χριστιανών, συνέλαβαν και τον Ερμεία, χωρίς να υπολογίσουν τις μεγάλες υπηρεσίες του, ούτε τα σεβάσμια γηρατειά του. Ο δούκας Σεβαστιανός διέταξε να συντρίψουν τις σιαγόνες και τα δόντια του και να τον βάλουν σε καμίνι. Επειδή όμως διεσώζετο, του έδωσαν  φάρμακα θανατηφόρα και πάλι δεν έπαθε τίποτα. Και ο μάγος επίστευσε και αποκεφαλίσθηκε. Τραυματισμένο αγρίως σε μέρη του σώματος του, τον έβαλαν σε καυτό λάδι, τον κρέμασαν και τέλος τον αποκεφάλισαν. Η μνήμη του αγίου εορτάζεται στις 31 Μαΐου.

Μεγάλη αρετή και ωφέλεια και δύναμη η προσευχή και βουνά μετακινείς αρκεί να το θες να το πιστέψεις να το ζητήσεις από τον Κύριο.Προσευχή θα έλεγα είναι ένα σίγουρο μονοπάτι που σε οδηγεί στην κοιλάδα του παραδείσου!!!

''Υπάρχουν δύο μέρες το χρόνο που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτές...
Η μία ονομάζεται χθές...
Η άλλη ονομάζεται αύριο...
'Ετσι,το σήμερα είναι η σωστή μέρα για ν'αγαπήσεις και κυρίως για να ζήσεις''...

Δεν υπάρχει γλυκύτερο πράγμα από το να έχει κανείς αναπαυμένη τη συνείδηση του. Φτερά νιώθει μέσα του - πετάει.

(Γέρ. Παΐσιος Αγιορείτης)

Γέρων Εφραίμ της Αριζόνας

Πνευματικός γόνος του συγχρόνου Οσίου Πατρός Ιωσήφ του Ησυχαστού. Κοντά του ο Γέροντας Εφραίμ έλαβε σπουδαία πνευματική μόρφωση και άσκηση. Μετά την κοίμησή του, ο π. Εφραίμ δημιουργεί την δική του συνοδεία και σύντομα καλείται να αναλάβει την Ι. Μονή του Φιλοθέου στο Άγιον Όρος. Το κοινόβιο αυτό γνωρίζει σπουδαία πνευματική άνθιση σε ελάχιστα χρόνια και εξ αυτού επανδρώνονται άλλα τρία αγιορείτικα Κοινόβια και Σκήτες. Ο αριθμός των γυναικείων Μονών που ιδρύθηκαν ή επανδρώθηκαν υπό την πνευματική του καθοδήγηση είναι πολύ μεγαλύτερος. Αυτό όμως που τον έχει καταστήσει παγκοσμίως γνωστό είναι η μεγάλη πνευματική κίνηση που έχει δημιουργήσει στην Αμερική. Με κέντρο την Ι. Μονή Αγ. Αντωνίου στην Αριζόνα έχει δημιουργήσει περίπου είκοσι μοναστικές αδελφότητες με σπουδαίο ιεραποστολικό έργο.

Ο Γέροντας διακατέχεται από το χάρισμα του λόγου. Αν και ομιλεί πολύ απλά τα λόγια του είναι μεστά βαθύτατων πνευματικών νοημάτων. Οι ομιλίες του είναι για όλους ένα σπουδαίο σχολείο ορθοδόξου πνευματικότητος.

                                                  Ο άγιος Ισαάκιος,
έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ουάλη και ήταν ηγούμενος στη Μονή Δαλμάτων. Προσπάθησε να πείσει τον αυτοκράτορα να σταματήσει να υπερασπίζεται τους αιρετικούς αρειανούς αλλά δεν τα κατάφερε. Απεβίωσε ειρηνικά το 396. Η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Μαΐου.

"Όσο πιο άρρωστος είσαι, 
όσο πιο αμαρτωλός, 
πιο πληγωμένος, 
τόσο πιο κατάλληλος 
είσαι για να σε πάρει 
στα χέρια του ο Χριστός 
και να γιατρέψει,
να σε σώσει, να σε λυτρώσει".

Για τη δύναμη του Θεού μιλούσε σε μία συζήτησή του ο Γέροντας Παΐσιος

Γέροντα, οι παππούδες μας έλεγαν ότι θα έρθει καιρός που θα έχουμε απ' όλα τα αγαθά, αλλά δεν θα μπορούμε να φάμε. Σήμερα οι άνθρωποι για τις περισσότερες τροφές έχουν ερωτηματικά.

- Τι να κάνουμε; Μόλυναν όλο το περιβάλλον. Μη σας πιάνη όμως φοβία. Να κάνετε τον σταυρό σας και να μη φοβάσθε. Έχω υπ' όψιν μου ανθρώπους που κάνουν την ζωή τους μαρτύριο, γιατί φοβούνται τα πάντα και είναι Χριστιανοί, βαπτισμένοι, μυρωμένοι, κοινωνούν, διαβάζουν το Ευαγγέλιο, τα έχουν μάθει απ' έξω τα ρητά.

Δεν βλέπουν τι δύναμη έχει η Χάρις του Θεού; «Οτιδήποτε θανάσιμο κι αν πιήτε, δεν θα σας βλάψη», είπε ο Χριστός και, «σας δίνω εξουσία να πατάτε πάνω στα φίδια και στους σκορπιούς χωρίς να παθαίνετε κακό».

Αν ο άνθρωπος έχη την Χάρη του Θεού δεν φοβάται τίποτε.

Γι' αυτό πάντα να ζητάμε την Χάρη του Θεού κάνοντας τον σταυρό μας. Θυμάστε το περιστατικό που αναφέρει το Λαυσαϊκό;

Πήγε ένας μοναχός να πάρη νερό από το πηγάδι και, επειδή είδε μέσα μια ασπίδα, έφυγε κατατρομαγμένος , χωρίς να πάρη νερό. «Πάει, Αββά, χαθήκαμε, είπε στον Γέροντά του, μια ασπίδα είναι μέσα στο πηγάδι!». «Καλά, του λέει ο Γέροντας ,αν πάνε σ' όλα τα πηγάδια δηλητηριώδη φίδια, τι θα κάνης; Θα πεθάνης απ' την δίψα;». Πήγε ο Γέροντας, σταύρωσε το πηγάδι, πήρε νερό και ήπιε. «Όπου σταυρός επιφοιτά, του είπε, ουκ ισχύει κακία του σατανά».

- Γέροντα, έχω μέσα μου μία φοβία.

- Η φοβία που έχεις είναι μια ευλογία από τον Θεό είναι οικονομία Θεού, για να καταφεύγης πάντα σ' Εκείνον δια της προσευχής. Θα σε βοηθήση να πιασθής από τον Θεό. Βλέπεις, το μικρό παιδί, αν δεν το φοβερίσουν, δεν μπορούν να το συμμαζέψουν. Να αγωνίζεσαι φιλότιμα και με ελπίδα στον Θεό και τότε δεν θα φοβάσαι τίποτε. «Τον δε φόβον ημών ου μη φοβηθώμεν ουδ' ου μη ταραχθώμεν, ότι μεθ' ημών ο Θεός», δεν ψάλλουμε στο Μεγάλο Απόδειπνο;

Αν ο άνθρωπος αγαπήσει τον Θεό, αγαπάει και τον πλησίον και μετά παθαίνει υπερχείλιση η καρδιά και αγαπάει τα ζώα, την κτίση όλη.

Να είστε ο Εαυτός σας.

Να ζείτε την κάθε στιγμή, να μην προσποιείστε. Κρύψε το κομποσκοίνι σου και μη το σβαρνάς στα δάχτυλα σου δήθεν... Μην κάνεις τόσες μετάνοιες για να σε πούνε πιστό και σταυρούς μεγάλους. Μη μεγαλοπιάνεσται και πορώνεστε ότι κάποιος είσαι... είσαι ότι είμαι κι εγώ... και όλος ο κόσμος... Είμαστε χώμα και στο χώμα θα καταλήξουμε.
Ζήσε ταπεινά χωρίς πολλές σκοτούρες και με ένα Δόξα τω Θεώ!... Τίποτα δεν κάνουμε αν δεν ευλογήσει ο Κύριος και ο Κύριος μας θέλει ταπεινούς και έξυπνους.

                    Ο άγιος Ευτυχής, επίσκοπος Μελιτινής.
Ο άγιος Ευτυχής υπήρξε άξιος στρατιώτης του Χριστού και ακούραστος εργάτης της Εκκλησίας. Είχε το χάρισμα να αλιεύει ψυχές στο Χριστό με τα σωτήρια δίχτυα του Ευαγγελίου. Ο φθόνος όμως των πωρωμένων ειδωλολατρών οδήγησε στη σύλληψη του Ευτυχούς και κατόπιν στο μαρτυρικό θάνατο, μέσα στα βαθιά νερά ενός ποταμού. Η μνήμη του εορτάζεται από την Εκκλησία στις 28 Μαΐου.

 Ο Χριστός και η Εκκλησία για τα παιδιά

Πολλοί κατά καιρούς καταφέρονται εναντίον του χριστιανισμού και της Εκκλησίας ότι δήθεν δεν έχουν δείξει ή δεν δείχνουν ουσιαστικό ενδιαφέρον για τα παιδιά. Αυτό είναι πέρα για πέρα λάθος γιατί αγνοούν σε βάθος τα πράγματα. Απεναντίας η συμβολή του χριστιανισμού στην εξύψωση και προστασία του παιδιού είναι μοναδική. Και αυτό φαίνεται από τους παρακάτω λόγους:

1. Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος -νηπιάζει- και περνάει όλα τα στάδια της ανθρώπινης ζωής. Με τη γέννησή Του εξυψώνει την αξία της παιδικής ηλικίας.

2. Δέχεται ο Κύριος με πολλή αγάπη τα παιδιά, τα ευλογεί και τα εγκωμιάζει: «Αφήστε τα παιδιά και μην τα εμποδίζετε να έλθουν κοντά μου, γιατί σ’ αυτά ανήκει η βασιλεία των ουρανών».

3. Τα παρουσίαζε ως υπόδειγμα στους μεγάλους ανθρώπους για να μπουν στη Βασιλεία των Ουρανών. «Αν δεν γίνεται σαν τα παιδιά, δεν πρόκειται να μπείτε στη Βασιλεία των Ουρανών».

4. Ακόλουθοι του Χριστού, εκτός από τους μαθητές και τις μαθήτριες, ήταν και οι νέοι, που ονομάζονται στα ευαγγέλια «παιδία», «παίδες», «νεανίσκοι», «μικροί».

5. Ο Χριστός συγκινείται από τον θάνατο δύο νέων και τους επαναφέρει στη ζωή. Τον υιό της χήρας της Ναίν και την κόρη του Ιαείρου.

6. Η Εκκλησία εφαρμόζει τον «σαραντισμό» του νηπίου και τον νηπιοβαπτισμό.

7. Αναγνωρίζει την αξία του ανθρώπου από την εμβρυακή ηλικία έως ψυχοσωματικής ύπαρξης. Γι’ αυτό και καταδικάζει τις εκτρώσεις, αφού έκτρωση σημαίνει φόνος.

8. Η Εκκλησία ενδιαφέρεται ανέκαθεν για τα ανάπηρα παιδιά, γι’ αυτό ίδρυσε ιδρύματα για την

περίθαλψή τους.

9. Αγαπά το παραστρατημένο και ορφανό παιδί, γι’ αυτό διατηρεί ορφανοτροφεία και επισκέπτεται τα ανήλικα φυλακισμένα παιδιά.

10. Καλλιεργεί, διαμορφώνει και ολοκληρώνει την προσωπικότητα του παιδιού (Κατηχητικά σχολεία, έκδοση παιδικών βιβλίων, περιοδικών κατασκηνώσεις κ. α.).

11. Ο Απ. Παύλος κάνει λόγο για την παιδαγωγία των τέκνων και τις αμοιβαίες υποχρεώσεις γονέων και παιδιών.

12. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μίλησαν για την ανεκτίμητη αξία των παιδιών και φρόντισαν γι’ αυτά.

13. Στη Θ. Λειτουργία η Εκκλησία εύχεται για το παιδί: «Τα νήπια έκθρεψον, την νεότητα παιδαγώγησον».

14. Η Εκκλησία έχει ορίσει προστάτη των παιδιών τον Άγιο Στυλιανό....

 

                                     Στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα...

Ο Γέροντας γεννήθηκε των Αγίων Αναργύρων και εκοιμήθη των Αγίων Αναργύρων!!
Το χαμόγελο του Γέροντος Ιωσήφ είναι το πρώτο υπερφυσικό γεγονός μετά την κοίμησή του και έγινε μεγάλη παρηγοριά για όλους.
δεν κοιμήθηκε χαμογελώντας, αλλά ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ.!!!

Οι δύο μοναχοί που ήταν μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή έτρεξαν να ειδοποιήσουν τον Γέροντα Εφραίμ και τους υπόλοιπους πατέρες και δεν πρόσεξαν τον κεκοιμημένο, ο οποίος έμεινε μάλιστα με το στόμα μισάνοιχτο. Ήρθαν λοιπόν να τον ετοιμάσουν σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό. Ο Γέροντας Εφραίμ έδωσε εντολή να του αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Οι πατέρες προσπάθησαν να του κλείσουν το στόμα, αλλά ήταν αργά, το στόμα παρέμενε ανοιχτό. Έδεσαν μάλιστα μία γάζα γύρο να του κρατήσει το στόμα κλειστό, αλλά μετά που το έβγαλαν το στόμα άνοιξε πάλι. Είχαν περάσει περίπου 45 λεπτά από την κοίμησή του.
- Γέροντα, θα φαίνεται άσχημο έτσι με το στόμα, τί να κάνουμε;
- Όπως είναι, μην του καλύψετε το πρόσωπο!
Τον έραψαν στον μοναχικό μανδύα όπως συνήθως. Όλη η διαδικασία να τοποθετηθεί στον μανδύα και να ραφεί διάρκεσε άλλα περίπου 45 λεπτά. Στην συνέχεια έκοψαν το ύφασμα γύρω από το πρόσωπό του, κατά την εντολή, και βρήκαν τον Γέροντα όπως τον βλέπουν πλέον όλοι, χαμογελαστός. Τους άκουσε και τους έκανε και αυτό το μικρό χατήρι, για να μην τους λυπήσει; Ή ήθελε να μας δώσει μια ιδέα για αυτό που είδε και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται μετά την αναχώρησή του από την παρούσα ζωή;

Την Κυριακή 11 Μαΐου το απόγευμα με την βοήθεια του Θεού πραγματοποιήθηκε η λήξη των νέων του κατηχητικού Αμπελώνα. 

Παρουσιάσαμε μια καταπληκτική γιορτή με υπέροχα χριστιανικά τραγούδια και ποιήματα από τα κορίτσια του Γυμνασίου και του Λυκείου. 

Οι γονείς συγκινήθηκαν πολύ, όπως όλοι μας.

Η φετινή χρονιά πέρασε. 

Όμως με αγωνία περιμένουμε να ξεκινήσει η επόμενη, με την αίθουσα που μας παραχώρησε ο δήμαρχος. Το καλοκαίρι όλοι μαζί γεμάτη χαρά θα φτιάξουμε και θα στολίσουμε την αίθουσά μας όπως θέλουμε.

 Επιτέλους θα έχουμε αίθουσα και η χαρά μας μεγάλη.

                                                Ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος,

καταγόταν από τα μέρη της Μικρής Ρωσίας γι' αυτό και φέρει την προσωνυμία Ρώσος. Από τους ευσεβείς γονείς του διδάχτηκε την ορθόδοξη πίστη, την οποία και φύλαξε ως το τέλος της ζωής του (1730). Σε νεαρή ηλικία κατατάχτηκε στο στρατό, αλλά κατά την διάρκεια του μεγάλου ρωσοτουρκικού πολέμου στα χρόνια του Μεγάλου Πέτρου αιχμαλωτίστηκε από τους Τατάρους και πωλήθηκε σε κάποιο Οθωμανό ίππαρχο, που τον έφερε στην πατρίδα του, το Προκόπι της

Καππαδοκίας. Πολλοί από τους συναιχμαλώτους του υπέκυψαν στις πολλαπλές πιέσεις και εξώμοσαν, ο Ιωάννης όμως έμεινε ακλόνητος στην πίστη του και με την υπομονή που έδειξε και την αγιότητα του βίου του κέρδισε στο τέλος την ανοχή και την συμπάθεια του σκληρού κυρίου του, του οποίου υπήρξε άριστος ιπποκόμος. Ύστερα από μια θαυματουργική του ενέργεια, που είχε άμεση σχέση με τον απουσιάζοντα στη Μέκκα κύριό του, άρχισαν να τον εκτιμούν και να τον σέβονται ως άγιο και δίκαιο άνθρωπο και αυτοί ακόμη οι αλλόπιστοι. Προείδε το θάνατό του, κοινώνησε τα άχραντα Μυστήρια που τα έφερε μυστικά μέσα σε ένα μήλο ο ιερέας του τόπου και αναπαύτηκε ειρηνικά. Μετά από τέσσερα περίπου χρόνια ανοίχτηκε ο τάφος του Αγίου και το σώμα του ήταν ακέραιο. Τοποθετήθηκε σε λάρνακα στο ναό του Αγ. Γεωργίου και αργότερα του Μ. Βασιλείου. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή μεταφέρθηκε το 1924 στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες του Προκοπίου στην Εύβοια. Η μνήμη του εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 27 Μαΐου

                                                      Απολυτίκιο...

Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε πρὸς οὐρανίους μονάς, τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον ἀδιαλώβητον τὸ σκῆνός σου ὅσιε. Σὺ γὰρ ἐν τῇ Ἀσία ὡς αἰχμάλωτος ἤχθης, ἔνθα καὶ ὠκειώθης τῷ Χριστῷ Ἰωάννη. Αὐτὸν οὖν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Θυμίαμα έν πρώτοις λέγομε κάθε ευωδιαστή ύλη που όταν καίγεται βγάζει ωραία μυρωδιά.Τό θυμίαμα στήν αρχαία και μεταγενέστερη εποχή ήταν άλλοτε λίπος μοσχαριού από ένα ιδιαίτερο μέρος του σώματος, άλλοτε ξύλο άπό διάφορα δένδρα, άλλοτε πέτρα μαλακιά από διάφορα πετρώματα, άλλοτε πυκνό υγρό (ρετσίνι) που έβγαζαν άπό δένδρα και ειχε ιδιαίτερη μυρωδιά, όπως τό πεύκο, τό κυπαρίσσι και άλλα ρητινώδη.

Έδώ και δυο χιλιετίες με τήν επικράτηση του Χριστιανισμού, ώς θυμίαμα για τήν προσευχή στήν Εκκλησία και στα σπίτια καθιερώθηκε νά καίμε τό λιβάνι.Τό λιβάνι είναι ένα άπό τα τρία δώρα που προσέφεραν οί Μάγοι στον Χριστό μας. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι ήταν, άλλα και είναι, κάτι τό πολύτιμο και δυσεύρετο.Βγαίνει από ένα δένδρο πού ονομάζεται Λίβανος ή Βοσβελία ή Καρτεριού και βρίσκεται σέ Αιθιοπία, Σομαλία, Σουδάν, Όμάν, Υεμένη. Αυτό τό δένδρο τό χαράζουν και βγαίνει τό ρετσίνι του (τό λιβάνι), τό όποιο άφήνουν και ξεραίνεται στο δένδρο και κατόπιν τό ξύνουν, τό καθαρίζουν και τό άφήνουν νά στεγνώση τελείως. Σέ αυτή τήν μορφή φθάνει στα χέρια μας.Στην σημερινή εποχή το απλό αυτό λιβάνι με απλή κατεργασία ζυμώνετα. μέ διάφορα αρώματα και, διατίθεται στην μορφή πλέον πού κυκλοφορεί στή αγορά.

Ό τρόπος χρήσεώς του είναι γνωστός. Χρησιμοποιείται πολύ τόσο στίς Εκκλησίες, για τις Ακολουθίες και τα 'Άγια Μυστήρια, όσο και στα σπίτια των ευσεβών Χριστιανών. Είναι για τον Χριστιανό ό,τι πιο εύκολο και όμορφο υπάρχει στήν προσφορά του στον Θεό. Μαζί με το κερί και τό καντήλι αποτελούν τα δώρα του προς τον Χριστό μας όπως τών τριών Μάγων. Γι’ αυτό δεν πρέπει να λείπει από τό σπίτι του Χριστιανού. Με τό θυμίαμα δείχνουμε τήν αφοσίωση και τήν υποταγή μας στο θεία θέλημα, αναγνωρίζοντας τήν δύναμη του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να θυμιάζουμε και να έχουμε όσο τό δυνατόν καθαρή καρδιά και καθαρό λογισμό.

Τό θυμιάτισμα στο σπίτι πρέπει να γίνεται δυο φορές, πρωΐ καί βράδυ, ώρες προσευχής και ευχαριστίας, διότι τό πρωΐ τον δοξάζουμε πού πέρασε η νύχτα ειρηνικά και τον παρακαλουμε να εύλογήση καί τήν ημέρα, ώστε να είναι και αυτή καλή καί ειρηνική χωρίς τούς πειρασμούς του Σατανά, ενώ τό βράδυ προσευχόμενοι και πάλι τον δοξάζουμε για όσα συνέβησαν τήν ημέρα καί τόν παρακαλουμε να μας φυλάξη τήν νύκτα.Τό λιβάνι τό καίμε στα γνωστά θυμιατήρια, είτε πήλινα είτε μεταλλικά, καί προσέχουμε νά είναι άπό σωστά υλικά, διότι στον Θεό πρέπει vα προσφέρουμε ό,τι καλύτερο.

Τό θυμιατήριο συμβολίζει τήν Παναγία μας και τά κάρβουνα μέ τό θυμίαμα τον Χριστό μας, ό όποιος είναι τό θειο πυρ και τον όποιο ή Παναγία μας είχε μέσα της, και ή ευωδία είναι ή χάρη Του πού σκορπίζεται στον κόσμο καί τον εύλογεί.Κατανοείς, καλέ μου αδελφέ, άπό αυτά πού διαβάζεις, τήν σημασία καί τήν αξία του θυμιάματος γιά τήν καθημερινή προσευχή.

Σου ευχόμεθα νά σε εύλογεί ό Θεός και νά σε κατευθύνη φωτίζοντάς σε προς τό θέλημά Του, ώστε καί σύ μέ θάρρος νά του λέγης: «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ώς θυμίαμα ενώπιον Σου δέξαι, Κύριε, αυτήν και μη αποστρέψης τo πρόσωπόν Σου άπο του παιδός Σου».

Γέροντας Πορφύριος

«Να λες πάντα την αλήθεια. Να κάνεις τα πάντα με ηρεμία. Να προσεύχεσαι για να γίνεις καλύτερος». «Να εκκλησιάζεσαι πολύ τακτικά, να εξομολογείσαι συχνά και να κοινωνείς και θα σου φεύγουν όλες οι φοβίες και τα ψυχικά τραύματα που έχεις»

25 Μάιου Κυριακή του τυφλού.

Εορτάζει 35 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα...

Το ευαγγέλιο της Κυριακής του Τυφλού, αποτελεί μια αδιάψευστη απόδειξη ότι ο Χριστός δεν ήταν μόνο τέλειος άνθρωπος αλλά και τέλειος Θεός.

Όπως διαβάζουμε στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (κεφ. 9, 1-38), ο Χριστός, περνώντας μέσα από την Ιερουσαλήμ, συναντάει έναν εκ γενετής τυφλό. Ο Κύριος, έκανε πυλό, αφού έφτυσε στο χώμα, του άλειψε τα μάτια και τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο τρόπος αυτός θεραπείας, μας υπενθυμίζει τον τρόπο που ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, πλάθοντάς τον. Ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη, πλάθει τον άνθρωπο από χώμα, τώρα ο Χριστός, πλάθει τα μάτια του εκ γενετής τυφλού πάλι από χώμα. Ο ίδιος Θεός! Δοκιμάζει την πίστη του τυφλού και τον στέλνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, και ζητάει τη δική του εκούσια και ελεύθερη συμμετοχή του στο θαύμα. Ο τυφλός όμως με πίστη, υπακούει στην εντολή του Θεού, πηγαίνει και πλένεται και επιστρέφει βλέποντας.

Όμως, η ζωή του θεραπευμένου τυφλού, δε έγινε ευκολότερη. Γίνεται στόχος της κακίας και του μίσους των Φαρισαίων, των ανθρώπων εκείνων που με ζήλο πίστευαν στο Θεό και στην τήρηση του Νόμου Του. Ανακρίνουν τον τυφλό κι αντί να πιστέψουν κι εκείνοι βλέποντας ζωντανό το θαύμα μπροστά τους, κλείνουν τα μάτια της ψυχής τους. Ο θρησκευτικός φανατισμός τους, όχι μόνο τους κλείνει τα μάτια της ψυχής και εξαφανίζει από την ψυχή τους τη διάκριση αλλά τους απομακρύνει τελικά και από το Θεό.

Οι γονείς του τυφλού, φοβούνται να ομολογήσουν το θαύμα που έγινε στο παιδί τους που γεννήθηκε τυφλό, για να μην γίνουν αποσυνάγωγοι. Τόση ήταν η πίστη τους και η χαρά τους που απέκρυψαν αποφεύγοντας με μαεστρία να ομολογήσουν ένα αληθινό γεγονός. «Έχει ηλικία αυτόν να ρωτήσετε»! Ίσως ο Χριστός να τους χάλασε τα σχέδια, αφού ο εκ γενετής τυφλός γιος τους ζητιάνευε. Ίσως τους χάλασε την ησυχία τους αφού έπρεπε να παρουσιαστούν στη συναγωγή και να ανακριθούν με τον κίνδυνο να γίνουν αποσυνάγωγοι. Κι εμείς οι χριστιανοί που ευεργετούμαστε καθημερινά από το Θεό, ντρεπόμαστε ή φοβόμαστε να ομολογήσουμε το Θεό από την ολιγοπιστία μας. Βάζουμε τα συμφέροντά μας πάνω από το Θεό, πιστεύοντας ενδόμυχα πως Εκείνος θα μας καταλάβει! Εκείνος θα μας καταλάβει αλλά θα δει και την πίστη μας και τις προτεραιότητες που έχουμε βάλλει στη ζωή μας. 

Θα δει ποιους θεούς έχουμε βάλλει στη θέση Του και με το δικό του τρόπο δε θα πάψει να μας υπενθυμίζει πως Εκείνος είναι το φως του κόσμου.

Ο τυφλός, τελικά δε θεράπευσε μόνο τα μάτια του σώματός του αλλά και της ψυχής του. Αναγνωρίζει και προσκυνεί τη θεότητα του Ιησού και δε διστάζει να το ομολογήσει στους θρησκευτικούς άρχοντες με θάρρος που θα το ζήλευαν πολλοί από μας. Δεν αρκεί μόνο η πίστη, χρειάζεται και η ομολογία πίστεως για να γίνουμε γνήσια παιδιά του Ιησού. Όταν ομολογήσουμε το Χριστό μπροστά στους ανθρώπους, θα μας ομολογήσει και Εκείνος μπροστά στον Πατέρα Του, μας έχει υποσχεθεί ο Κύριος.

Στις 21 Μαίου, γιορτάσαμε τους Αγίους Ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη.

Η Αγία Ελένη, μητέρα του Κων/νου ήταν ευσεβής χριστιανή. Έκανε πολλά θαυμαστά έργα προς τιμήν του Κυρίου. Αλλά το μεγαλύτερο από όλα ήταν η εύρεση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα και η ανοικοδόμηση ναών: της Αναστάσεως και της Γεννήσεως στα Ιεροσόλυμα.
Εκείνη, μια ταπεινή γυναίκα, ποτέ της δεν παρασύρθηκε από τα πλούτη και την πρώτη θέση της λόγω του αξιώματος του γιου της. Παρέμεινε ταπεινή και απλή, φροντίζοντας για το πως θα ευχαριστεί τον Κύριο με τα έργα της. Ονομάστηκε ισαπόστολος γιατί με τα έργα της και τα θαύματα με τη βουλή του Κυρίου, πίστεψαν πολλοί. Γιορτάζεται μαζί με το παιδί της. Πράγματι είναι Αγία γιατί έζησε ζωή Χριστού. Αγιασμένη...

Οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη

Ο Άγιος Κων/νος ήταν γιος της Αγίας Ελένης. Μυημένος από τη μητέρα του πίστεψε στον Χριστό και έκανε και εκείνος, όπως και η μητέρα του πολλά έργα. Ρωμαλέος, πιστός, πάλεψε για τη χριστιανοσύνη και όταν πήρε το αυτοκρατορικό αξίωμα έκανε πάρα πολλές αλλαγές στους νόμους και κατάφερε να δώσει στους χριστιανούς του τόπου του και όχι μόνο, μια μεγάλη ανάσα ανακούφισης αλλά και πολύ μεγάλης χαράς.!!! Ονομάστηκε ισαπόστολος όπως και η μητέρα του γιατί μέσω αυτού πολλοί ειδωλολάτρες πίστεψαν στον Κύριό μας. Κοιμήθηκε στις 21 Μαίου.

Η Αγία Φωτεινή η Μεγαλομάρτυς η Σαμαρείτισσα η Ισαπόστολος, μετά τη συνάντησή της με τον Κύριο, ξεκίνησε μαζί με του δυο γιους της και τις πέντε αδερφές της ιεραποστολικό έργο. Την εποχή αυτή, βασίλευε ο Νέρων ένα απάνθρωπος βασιλιάς που ήταν ειδωλολάτρης. Η Αγία Φωτεινή απτόητη κήρυττε τον Λόγο του Θεού και έπαιρνε με το μέρος της πολλούς ειδωλολάτρες.
Αυτή και η οικογένειά της, παρόλο τα πολλά και φριχτά βασανιστήρια, έμεναν σώοι και αβλαβείς χάρις στη δύναμη του Κυρίου και η Αγία Φωτεινή θαυματουργούσε. Η πίστη τους έδινε κουράγιο να αντέξουν τα βασανιστήρια. Στο τέλος, η οικογένειά της μαρτύρησε και εκείνη στη φυλακή μετά από πολλές μέρες αδιάκοπης προσευχής άφησε την ψυχή της στον Κύριο που τόσο πίστεψε... Η μνήμη της εορτάζεται στις 26 Φεβρουαρίου. Ονομάστηκε Ισαπόστολος γιατί
κήρυττε αν και γυναίκα σε όλους τους χώρους παρά τα δεδομένα της εποχής που την ήθελαν απομονωμένη στο γυναικωνίτη.

Η Αγία Φωτεινή

Η οικογένεια της Αγίας Φωτεινής

Σήμερα το Ευαγγέλιο, αναφέρει την συνάντηση του Κυρίου με τη Σαμαρείτισσα.

Ο Κύριος διψασμένος από τον δρόμο, σταμάτησε σε ένα πηγάδι για να ξεδιψάσει.Εκεί πήγε και Σαμαρείτισσα για να πάρει νερό.Ο Κύριος της ζήτησε να Του δώσει νερό γιατί διψούσε πολύ. 
Ευθύς, η Σαμαρείτισσα Τον ρώτησε γιατί της μιλούσε αφού ήταν Σαμαρείτισσα και οι Ιουδαίοι δεν μιλούσαν σε Σαμαρείτες. Εκείνος, αφού της είπε τα ιδιαίτερα της ζωής της, της αποκάλυψε ότι είναι ο Μεσσίας.Εκείνη έκπληκτη, έτρεξε στην πόλη της να πει αυτό που μόλις έζησε στους συμπολίτες της!!! Η ίδια Τον πίστεψε!!! Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι όλοι μπορούμε να πιστεύουμε σε Εκείνον, ανεξαιρέτως χρώματος, φυλής, φύλου γιατί η Σαμαρείτισσα που δεν καταγόταν από τη γενιά του Ισραήλ πίστεψε και ομολόγησε ενώ πολλοί Ισραηλίτες Τον αρνούνταν. Όλοι μπορούμε να Τον αγαπήσουμε!! Να Τον ζήσουμε!!! Δόξα τον Θεό για το μεγαλείο της αγάπης Του!!! Δόξα!!!!

Η συνάντηση του Ιησού με τη Σαμαρείτισσα

Τι να πρωτοπώ για εσένα;;

Τι να πρωτοπώ;

Χαίρε Υπεραγία Θεοτόκε!!!

 Χαίρε Μητέρα Θεού!!!

Χαίρε, εσύ που έφερες στον κόσμο τη Ζωή!!

Χαίρε, εσύ που μεγάλωσες την Αλήθεια!!

Χαίρε, εσύ που άντεξες να δεις την Άνοιξή σου,

να παθαίνει και να σταυρώνεται..!

Χαίρε, εσύ που δίνεις ζωή σε όλο τον κόσμο!!

Χαίρε εσύ που μας αγαπάς όλους!!!

Χαίρε, εσύ που μας προστατεύεις όλους.!!!!

Χαίρε ελπίδα των απελπισμένων,

βοήθεια πολεμουμένων!!!

Χαίρε άνθος αφθαρσίας,

κήπε ολάνθιστε!!!

Αγγέλων Κυρία!!

Πιστών το καύχημα!!!

Χαίρε Μητέρα όλων μας!!!!

Στηρίξαμε τις ελπίδες μας στις αξίες του κόσμου

 και οι αξίες γκρεμίστηκαν με πάταγο...

Είδαμε τους εχθρούς να γελούν

και τους φίλους να μας αρνούνται.

Όταν με πόνο ξανά τις ζητήσαμε,

τις είδαμε να 'χουν κουρνιάσει

σε μια βυζαντινή Παναγιά!!!!

Παναγία η Γλυκοφιλούσα!!

Γυναίκα ανδρείαν τίς ευρήσει;

Γυναίκα ανδρεία ποιος μπορεί να βρει;

Στην ανδρεία γυναίκα

Είδος δυσεύρετο σε είδε ο Σολομώντας,

πιο ακριβό κι απ' τα πολύτιμα πετράδια.

Μα στην καινούρια κτίση,

σε κάθε χώρα βρίσκεσαι, σ' ανατολή και δύση.

Εσύ 'σαι που μας έφερες στον κόσμο τον Σωτήρα.

Εσύ, που δεν φοβήθηκες το πρόσταγμα του νόμου και κλήθηκες <<μακάρια>>, γιατί επίστευσες <<τοις λελαλοιμένοις σοι παρά Κυρίου>>

Εσύ που δε λογάριασες το μανιασμένο πλήθος κι έστεκες κάτω από το Σταυρό προσμένοντας το θαύμα και στης Λαμπρής το πρωινό, είδες τον Αναστάντα.

Εσύ που Τον κήρυξες μπροστά σε βασιλιάδες, μ' όλο που δέχτηκες πληγές στο σώμα σου μεγάλες. Εσύ που δεν φοβήθηκες και τα στοιχειά της φύσης και σύντριψες στην ερημιά, του αρχέκακου τις κινήσεις.

Υπερασπίστηκες παιδιά, πατρίδα και θρησκεία και ούτε που σε κλόνισε του κόσμου η ασπλαχνία.

Πόνους  βαστάζεις δυνατούς, μα πάντα ανεβαίνεις, ΑΝΔΡΕΙΑ στέκεις στη ζωή 

ΑΝΔΡΕΙΑ και πεθαίνεις!!!!

Παναγία η Καρδιώτισσα

Την Κυριακή 11 Μαίου, αντιπροσωπεία του Κατηχητικού Νέων Αμπελώνα, είχαμε την ευλογία να συναντήσουμε τον Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ.Ιγνάτιο.Ξεκινήσαμε με χαρά για να συναντήσουμε τον Σεβασμιώτατο και να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία. Μόλις φτάσαμε στο Ναό δέος και θαυμασμός μας κατέκλυσαν. Εκκλησιαστήκαμε και περιμέναμε με αγωνία τον Σεβασμιώτατο για να τον δούμε. Είχαμε ετοιμάσει και το δεύτερο τεύχος της εφημερίδας μας για να του το δώσουμε.!! Η χαρά μας, μεγάλη όταν είδαμε το χαμόγελό του καθώς ξεφύλλιζε τις σελίδες.!! Μας συμβούλευσε να είμαστε ''ΙΣΧΥΡΟΙ" και όχι χλιαροί ''ΜΑΧΗΤΕΣ''!! Να παλεύουμε για την πίστη μας!!!

Μας ευχαρίστησε που τον επισκευτήκαμε. Εμείς τον ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας για αυτό που ζήσαμε εκείνη την ημέρα!!! Για τις συμβουλές του και την ενθάρρυνση που μας έδωσε!!! Ο Θεός να μας αξιώσει να ζήσουμε και άλλες τέτοιες στιγμές!!! 

Αντιπροσωπεία του Κατηχητικού Νέων Αμπελώνα με τον Σεβασμιώτατο.

Ο Άγιος Αχίλλιος καταγόταν από πλούσια ευγενική οικογένεια της Καππαδοκίας. 
Γεννήθηκε περίπου το 270 μ.χ και γρήγορα διακρίθηκε για την ευσέβεια του και την αγάπη του στο Χριστό και την Εκκλησία του. Μετά το θάνατο των γονέων του μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αδύνατους και ξεκίνησε ιεαραποδημία στους Αγίους τόπους της Παλαιστίνη και στη Ρώμη, στους τάφους τον Αγίων Αποστόλων.
 Σ’αυτό το ιεαροποστολικό ταξίδι έλαβε την Αγία Ιερωσύνη και κάποτε έφτασε στη Λάρισα, όπου χήρευε η θέση του Επισκόπου.
 Η φήμη του ως Αγίου και ενάρετου κληρικού είχε εξαπλωθεί και είχε φτάσει στη Θεσσαλία… πριν να εγκατασταθεί ο ίδιος, κι έτσι με τη σύμφωνη γνώμη κλήρου και λαού ανέρχεται στον επισκοπικό θρόνο της Λάρισας. 
Ολοι μιλούν για τον Άγιο Ιεράρχη που επιδίδεται στην πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου του, στη θεραπεία των ψυχικών και σωματικών τραυμάτων των ανθρώπων, καθώς και στο φιλανθροπικό έργο. Το 325 μ.χ παίρνει μέρος στην Α” Οικουμενική Σύνοδο που συγκαλεί ο Μ.Κων/νός στη Νίκαια της Βιθυνίας, η οποία καταδίκασε την αίρεση του Αρείου, που πρέσβευε ότι ο Χριστός δεν είναι Υιός και Λόγος του Θεού, Ομοούσιος με τον Πατέρα, αλλά κτίσμα. Στη Σύνοδο αυτή, μαζί με τους άλλους Άγιους Πατέρες (Αγ. Αθανάσιο, Αγ. Νικόλαο, Αγ. Σπυρίδωνα κ.α), με παρρησία διακηρύσσει ότι ο Χριστός είναι Θεός, ομοούσιος με τον Πατέρα και μάλιστα προκαλεί τους Αρειανούς αν τα λόγια τους είναι ορθά να καταφέρουν να βγεί λάδι από μια πέτρα που βρισκόταν εκεί πέρα. 
Εκείνοι βέβαια φοβισμένοι και δειλοί αντέτειναν την πρόκληση στον Άγιο του Θεού και ο Μέγας Ιεράρχης Αχίλλιος επικαλούμενος τη Χάρη της Αγίας Τριάδος αναφώνησε: «Εάν ο Χριστός είναι Υιός του Θεού, ομοούσιος και ομόδοξος προς τον Πατέρα, όπως εμείς πιστεύουμε, τότε να αναβλύσει λάδι από αυτήν την πέτρα, για να πιστέψουν όλοι!». Δεν πρόλαβε να τελειώσει το λόγο του, και ώ του θαύματος λάδι πολύ άρχισε να ρέει από την ξερή πέτρα. Οι θέσεις των Ορθοδόξων στερεώθηκαν, ο αυτοκράτορας και οι Αγιοι Πατέρες θαύμαζαν τη δύναμη της πίστης δοξάζοντας το Θεό, ενώ οι αιρετικοί Χριστομάχοι καταντροπιάστηκαν και εξευτελίστηκαν. 

Ο Μ.Κων/νος ζητά να τον ευλογήσει ο άγιος Ιεράρχης και τον γεμίζει με βασιλικά δώρα και οικονομικές χορηγίες με τα Ναών και Ιδρυμάτων και γενικά για την ανακούφιση του λαού του Θεού. Τα τέλη του ήταν άγια και η κοίμησή του οσιακή, περίπου το 350-360 μ.χ. Τα ιερά του λείψανα αμέσως έγιναν πηγή ιαμάτων και θαυμάτων ποικίλων και άφθονο μύρο τα περιέλουσε, απόδειξη της Θεάρεσατης πολιτείας του. Δίκαια ο λαός της Λάρισας, της Θεσσαλίας και όλης της Ελλάδας τιμά ιδιαίτερα το θαυματουργό Αγιο Αχίλλιο για τις ποικίλες ευεργεσίες του και τα θαυμάσιά του, που οι άνθρωποι καταθέτουν συνεχώς με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη στα χαριτόβρυτα λείψανά του.

            Την Κυριακή 11 Μαίου, το Ευαγγέλιο έκανε αναφορά στη θεραπεία του παραλύτου. 

Στην Ιερουσαλήμ, κοντά στη λίμνη Βηθεσδά υπήρχαν πολλοί άρρωστοι που περίμεναν να κατεβεί Άγγελος Κυρίου για να κινηθεί το νερό της κολυμβήθρας και να θεραπευθούν. Ένας παράλυτος ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. Ο Κύριος τον πλησίασε και του είπε "Θέλεις να γίνεις υγιής;"
Ο παράλυτος είπε την αλήθεια στο Κύριο και ο Κύριος του είπε "Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου στον ώμο και περπάτα". Έτσι και έγινε. Ο παράλυτος ομολόγησε μπροστά στους Ιουδαίους ότι Εκείνος τον θεράπευσε εκ θαύματος και θείας δυνάμεως. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως ο παράλυτος δεν ξέχασε τον Κύριο αλλά παραδέχτηκε την αλήθεια Του. Τόσο μεγάλη η αγάπη του Κυρίου!! Τόσο μας αγαπάει...

Σήμερα γιορτάζει ο Σίμων ο Ζηλωτής, ένας από τους μαθητές του Χριστού.

Ο Σίμων μετά την Πεντηκοστή και φωτιζόμενος από το Άγιο Πνεύμα, επιδόθηκε σε ευρύ ιεραποστολικό έργο. Δίδαξε το Ευαγγέλιο σε πολλά μέρη και φανέρωσε την αλήθεια. Τελευταίος σταθμός ήταν η Βρετανία. Εκεί δίδαξε το Ευαγγέλιο και υπέστη σταυρικό θάνατο. Η μνήμη του τιμάται στις 10 Μαϊου. Ονομάστηκε ζηλωτής γιατί κήρυττε με θρησκευτικό ζήλο και θέρμη το Λόγο του Ευαγγελίου

......Πολλές φορές ούτε ο κόπος, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι σταυροί προσελκύουν τη χάρη. Υπάρχουν μυστικά.Το ουσιαστικότερο είναι να φεύγεις από τον τύπο και να πηγαίνεις στην ουσία.  Ό,τι γίνεται, να γίνεται από αγάπη...!

Όποιος αγαπάει λίγο, δίνει λίγο. Όποιος αγαπάει περισσότερο, δίνει περισσότερο κι όποιος αγαπάει πάρα πολύ, τι έχει αντάξιο να δώσει; Δίνει τον εαυτό του!!!

Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς,η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει το Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, δεν είναι ζωή.Ζωή είναι ο Χριστός.Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από εσένα εξαρτάται να διαλέξεις...!!

Ο Χριστός θέλει και ευχαριστιέται να σκορπάει χαρά

 να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι,<ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη>

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Στις 9 Μαίου γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου Νικολάου του εν Βουνaίνοις του Οσιομάρτυρα.

Γεννήθηκε στην Ανατολή.Ήταν στρατιωτικός με το αξίωμα του Δούκα. Μετά από μια αιματηρή πολεμική επιχείρηση αποφασίζει να ασκητέψει μαζί με άλλους 12 στρατιώτες του, στα Βούναινα Θεσσαλίας. Μαρτυρά με απάνθρωπα βασανιστήρια και παραδίδει την ψυχή του στο Θεό που τόσο αγάπησε. Από το  δέντρο όπου μαρτύρησε, ρέει ένα κόκκινο υγρό που ονομάζεται <Αίμα> και που είναι θαυματουργό. Ακόμη ένας μάρτυρας της πίστης μας!!!!  

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος ή Ευαγγελιστής, ήταν ένας από τους αγαπημένους μαθητές του Χριστού. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια και δούλευε με τον αδερφό του ως ψαράς. Ήταν από νεαρός πνευματικό και ανήσυχο άτομο. Έγραψε το τέταρτο Ευαγγέλιο, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως  Πνευματικό Ευαγγέλιο και ο ίδιος Θεολόγος. Κοιμήθηκε ήσυχα στη Πάτμο όπου και εκεί έγραψε την Αποκάλυψη. Η μνήμη του εορτάζεται στις 8 Μαίου. Είναι προστάτης των καρδιοπαθών.

 *Αγία Σοφία η ασκήτρια*

~~Να ζήτε χαράν, να έχετε καλόν πνεύμα, καλήν φώτισιν.

Ο Θεός, να ελεά μας.~~